پلييورتان كوپليمري
اخيراً چندين از شركتها در كف پوشهاي قضيه استعمال خود، سيمانهاي اصلاح شده پلييورتاني را بكار بردهاند . از جمله خواص اساسي در اين مخلوط ميتوان به كم بودن گاز دي اكسيد كربن به وجود آمده، مسطح شدن خوب و زمان كاري حدود ۳۰ دقيقه آن اشاره كرد . هر سه جزو سازنده روي خواص پوشش كف بر اساس سيمان تصحيح گرديده با پلييورتان اثر ميگذارند . در اين نوع سامانههاي پلييورتاني از برخورد اجزاي توليد كننده با آب، اوره و گاز دياكسيد كربن به وجود مي آيد كه علت آن وجود MDI در فرمول ميباشد . MDI با گروههاي هيدروكسي در روغن كرچك كه نوعي تري گليسيريد اسيد الكل چرب است، برخورد ميدهد مخلوط سيمان – پلييورتان پوشش سختي به وجود مياورد كه ميتوان گونه هاي پوششهاي به وضعيت مايع را براي تزئين روي آن بكار برد . آهك موجود در ادغام آب جذب مي كند و سرعت دشوار شدن سيمان به اين شيوه در دست گرفتن ميگردد . در ضمن آهك پاره اي از دياكسيد كربن حاصل از برخورد MDI و آب را هم جذب خويش مينمايد .
واكنش آهك با دياكسيد كربن و آب بشرح تحت است:
CaO+CaCO3 ----> CaCO3 Ca(OH)+ CO2 ----> CaCO3+H2O در فناوري نوين قسمتي از سامانه رنگزاي پوشش را ملات تشكيل مي دهد . ملات مخلوطي از رزينهاي ويژه و بخشي از رنگزاست كه از سيمان و الياف تشكيل ميشود . الياف انعطافپذيري حتمي را به پوشش داده و رويش كنار گذاشتن را در اختيار گرفتن ميكند، ضمن آنكه استحكام كششي را بهبود مي بخشد . استحكام كششي تركيبات سيماني مثل بيشتر مواد سراميكي كم، اما استحكام فشاري آن ها بسيار ميباشد . با افزودن الياف با برخي از پليمرها ميتوان ويژگيهاي پرورش ترك را در پوشش كنترل كرد . وقتي سيمان با آب تركيب ميگردد . يونهاي OH به تعداد فراوان تشكيل گرديده و PH شديداً بالا مي رود . در حالتي كه از اين جور پوششها براي پوشش دهي سطح هاي فولادي به كارگيري شود، محفظه قليايي حاصل فولاد را در برابر خوردگي مراقبت مينمايد . صحيح نظير آنچه كه در بتنهاي مسطح با ميلگردهاي فولادي به وقوع ميپيوندد . اين گونه پوششها را ميشود روي سطوح عمودي مثل لولههاي انتقال نفت به راحتي موضوع به كار گيري قرارداد . حاصل كار، سامانههاي ارزان ارزش مقاوم در برابر خوردگي ميباشد كه زياد انعطافپذير، سفت وبا تداوم هم ميباشند . نتيجهگيري استعمال از پلييورتانها، پلي اورهها و رزينهاي پراكنشي پلييورتاني و مواد شركتكننده در واكنشهاي آنها بهطور پيوسته در درحال حاضر پرورش و توسعه هست . اين مواد بيشترين كاربرد را در پوشش دهي سطوح گوناگوني داراهستند . مسائل زيستمحيطي و مقررات جديد، فناوري نوين ساخت پوشش را به سوي سامانهاي فارغ از حلال، مالامال جامد و سامانههاي بر اساس آب سوق دهي ميكنند . در آينده سامانههاي پوشش دهي عاري از ايزوسيانات كاربري بيشتري پيدا خواهند كرد . طرحهاي نويني براي سامانههاي سيماني اصلاح شده با پليمرها به خواسته حفاظت كف و سطوح فولادي وجود داراست . http://www .osha .gov/SLTC/isocyanates/
پلييورتان
كوپليمري پركاربرد در آخرها سال ۱۹۸۰ يكسري از دانشمندان، شيمي، ساختار و مورفولوژي سطح پلييورتانها را مورد آناليز قرار دادند و به تدريج روشهاي جديد پوشش دهي تراز به ياور پيوندهاي مواد ديگر به سطح پلييورتانها، با هدف بهبود خونسازگاري ابتكار عمل شد .
الاستومرهاي پلييورتاني، خانوادهاي از كوپليمرهاي تودهاي بخش شده است كه كاربردهاي مهمي در زمينههاي مختلف صنعتي و پزشكي پيدا كردهاست . اولين پلييورتان، از برخورد دي ايزوسيانات آليفاتيك با دي آمين به دست آمد . اتو باير و همكارانش اولين بار اين پلييورتان را معرفي نمودند كه به شدت آبدوست بود و بدين ترتيب به عنوان پلاستيك يا فيبر نميتوانست زمينه استفاده قرار گيرد . برخورد بين دي ايزوسياناتهاي آليفاتيك و گليكولها سبب به ايجاد پلييورتاني با خصوصيات پلاستيكي و فيبري گرديد . به دنبال آن، با استعمال از دي ايزوسيانات آروماتيك و گليكولهاي با وزن مولكولي مضاعف بالا، پلييورتاني به دست آمد كه خانواده مهمي از الاستومرهاي ترموپلاستيك بهشمار ميرود .
خاصيت يورتانها از مواد ترموست مضاعف طاقت فرسا تا الاستومرهاي نرم تغيير مي كند . از پلييورتانهاي ترموپلاستيك، در ايجاد وسايل قابل كاشت فراوان مهمي استعمال ميشود، چرا كه دارنده خاصيت مكانيكي عالي نظير استحكام كششي، چقرمگي، مقاومت به سايش و مقاومت به تخريب شدن، به علاوه زيست سازش عالي ميباشند كه آنها را در تيم مواد مناسب جهت كاربردهاي طبابت قرار ميدهد .
كاربردهاي
پلييورتانها با به كارگيري از پلي اترها به عنوان پلي ال، در سنتز پلييورتان ميتوان اندامهاي كاشتني طولاني بازه تهيه و تنظيم نمود، كه در قلب مصنوعي، همگي مصنوعي، ريه مصنوعي، هموپرفيوژن، لوزالمعده مصنوعي، فيلترهاي خوني، كاتترها، عروق مصنوعي، باي پس سرخرگها يا اين كه سياهرگها، دندان و لثه، بيماريهاي ادراري، ترميم زخم، رساندن يا بيرون كردن مايعات، نمايش فشار عروق، آنژيوپلاستي، مسدود كردن عروق، جراحي عروق آئورت و كرونري، دريچههاي قلب سه لتي و دولتي كاربرد دارا هستند .
در صورتي كه از پلي اترها به عنوان پلي ال، در سنتز پلييورتان به كارگيري شود، پلييورتانهاي زيست تخريب پذير برهه زماني تهيه و تنظيم ميشود كه بهطور نمونه در شبكه جهت دهي تجديد بنا عصب، ساختارهاي قلبي –عروقي، تجديد بنا غضروف مفصل و منيسك زانو، براي تعويض و جايگزيني استخوان اسفنجي، در سيستمهاي رهايش كنترول شده دارو و براي ترميم پوست كاربرد دارد .
پلي اورتان به چهره فوم پاششي كاربرد متعددي در عايق كاري ساختمانها داراست . گفته ميشود فوم پلي اورتان بهترين عايق شناخته شده در جهان از حيث ضريب انتقال حرارت ميباشد .
يك عدد از معايب فومهاي پلي يورتان شعلهپذيري اين مواد هست البته بتازگي روشهايي براي حل اين نقص ابتكار شده كه از اين در بين ميتوان به روكش سيماني يا اين كه پلاستر و استعمال از فرمولاسيونهاي جديد فومهاي پلي يورتان نسوز اشاره كرد كه ارزش بالاتري دارند .
تأثير
ساختار شيميايي و مورفولوژي سطح روي خون سازگاري پلييورتان در آخرها سال ۱۹۸۰ يكسري از دانشمندان، شيمي، ساختار و مورفولوژي تراز پلييورتانها را قضيه بررسي قرار دادند و به تدريج روشهاي نو پوشش دهي تراز به همپا پيوندهاي مواد ديگر به تراز پلييورتانها، با انگيزه بهبود خونسازگاري ابتكار شد . ادغام شيميايي پلييورتانها جهت بهبود خونسازگاري با تغييرات مضاعف زيادي يار شده است . از جمله اين مورد ها سنتز پلييورتان يا پلييورتانِ يورا با قسمتهاي قابل انعطاف آبدوست هست .
«Cooper»، نيز در مسئله ارتباط در بين شيمي پلي الها و خون سازش پلييورتانها، تحقيقاتي را بر روي نمونههاي متفاوت پلييورتانها با پلي الهاي متفاوت مانند PEO, PTMO, PBD (پلي بوتادين) و PDMS انجام بخشيد . اين پلييورتانها به شيوه پليمريزاسيون دو مرحلهاي تنظيم شدند و بر روي لولههاي پلي اتيلني پوشش دهي شده و بعد باطن تن سگ قرار گرفتند تا پاسخ لخته زايي آنها مشخص و معلوم گردد . پلييورتان با پلي ال PDMS كمترين لخته زايي را نسبت به نمونههاي ديگر نشان بخشيد . طبيعت آبگريز PDMS سبب ساز بهبود آبگريزي مرحله پلييورتان شالوده PDMS و در نتيجه توجيهي براي بهبود خون سازش آن نسبت به بقيه موارد ميگردد و ميزان چسبندگي اول پلاكتها بااستفاده از سولفونات يا پوششهايي مثل هپارين در تغيير تحول جواب خون به اين مواد نقش فراوان عمدهاي را ايفا مي نمايند . محققي به اسم Santerre [۵۵]، پلييورتانهايي را بر شالوده سولفونات سنتز نمود كه داراي گروههاي گوناگون سولفور(۳٫۱٪ ۱٫۴٪) بود . در نمونههاي با گروههاي سولفونات عمده مدت لخته زايي ارتقاء يافت .
برچسب: يونوليت،
ادامه مطلب