پلی‌استایرن یک پلیمر مصنوعی
پلی‌استایرن یک پلیمر مصنوعی معطر از مونومر استایرن (یک ماده پتروشیمی) هست که به سه مدل معمولی، مقاوم و انبساطی وجود داراست .
ساختار
پلی استایرن:
از نظر شیمیایی، پلی استیرین یک هیدروکربن طویل زنجیر هست که در آن مرکزها متغیر کربنی به گروه‌های فنیل (نامی که به بنزن حلقه‌ای داده میشود) متصلند . فرمول شیمیایی پلی استایرن (n(C8H۸ می‌باشد؛ این ماده دربردارنده موله‌های عنصرها شیمایی کربنی و هیدروژن است .
ویژگی‌های ماده توسط جذب کوتاه بازه زمانی وان در والسی دربین زنجیرهای پلیمری گزینش میگردد . از آنجایی که مولکول‌ها هیدروکربن‌های بلند-زنجیری می‌باشند که از هزاران اتم تشکیل می‌شوند، نیروی کششی کلی در میان مولکول‌ها گرانقدر هست . هنگام حرارت دادن (یا به سرعت بدشکل شدن به علت مخلوط با ویژگی‌های ویسکوالاستیک viscoelastic و عایق حرارتی) زنجیره‌ها سازگاری بیشتری بدست آورده و از کنار یکدیگر سر می خورند . این سستی در میان مولکولی (در پیش‌روی توان بالای بین مولکولی به علت استقامت هیدروکربنی) وضعیت انعطاف پذیری و کشسانی به این ماده می‌دهد . امکان سیستم برای بدشکل شدن آن در دمای فراتر از دمای تبدیل شیشه‌ای اش، به پلی استرین (و بطورکلی پلیمرهای نرمش پذیر در مقابل حرارت) این امکان را می دهد تا هنگام حرارت دادن به راحتی نرم گردیده و به شکل‌های مختلف درآید .
تاریخچه:
اولین بار پلی استایرن بوسیله ادوارد سایمون در سال ۱۸۳۹ کشف شد که خودش نمی‌دانست چه مادهٔ با ارزشی کشف کرده . تهیه تجاری منومر استایرن و پلیمریزاسیون آن به سال ۱۹۳۴ بر میگردد که کمپانی "داو" توانست استایرن را از فراورده‌های نفتی سنتز نماید و آن‌گاه آن را پلیمریزه نماید . در به عبارتی بازه زمانی مشابه این روند پروسه تکمیلی خود را در آلمان غربی می طی کرد . تجربیات به دست آمده از این محصول در دوران نبرد جهانی دوم موجب گردید تا در سال‌های سپس از جنگ، پلی استایرن نه تنها به تیتر یک عایق الکتریسیته گران بها شناخته نشود، بلکه به عنوان یک پلاستیک گرمانرم، ارزان و با خاصیت عالی معرفی شود .
با طی گذر مقطع و با انتشار تئوری‌های متعدد (از جمله تئوری هرمان اشتاودینگر در سال ۱۹۲۲ در زمینه پلیمر)، در غایت شرکت BASF در ابتدای سال ۱۹۵۰ یک روند دو مرحله‌ای برای تولید فوم پلی استایرن را توسعه داد . در این مراحل مرحله اول شامل تنظیم دانه‌های دربردارنده توزیع یکنواخت برهان پف زا توسط منش پلیمریزاسیون سوسپانسیونی مونومر استایرن بوده که در تراز دوم این ماده در باطن یک قالب مراحل میشود . سهولت ساخت کالا به هر صورت و میزان از مزایای این منش بوده که باعث گسترش آن شد . این ماده اولین توشه در سال ۱۹۵۰ ساخت شوید .
پلی
استایرن معمولی:
پلی استایرینی با نام اختصاری GPPS که جهت مصارف همگانی مسئله استعمال قرار می‌گیرد، معمولاً باید دارای خواص نظیر مقاومت خوب در برابر حرارت، توان ضربه پذیری مطلوب و سیالیت نیکی در هنگام روند باشد . این پلی استایرنها خاصیت دی الکتریکی و استحکام بالایی دارند به همین برهان در مصارف الکتریکی کاربرد بالایی دارا هستند . اسم تجاری این فرآورده در بازار کشور ایران کریستال می‌باشد .
مورد ها
مصرف: برای
ساخت ظروف یک بارمصرف، وسایل الکترونیکی، بدنه ساعت، تلویزیون، رادیو، اثاثیه ورزشی، اثاثیه بازی، عایق برودتی دربدنه یخچال‌ها، فریزرها و وسایل خانگی
پلی
استایرن مقاوم:
این دسته پلی استایرن با اسم اختصاری high-impact polystyrene) HIPS) مقاوم به ضربه است و به همین برهان در ساخت ظروف و بدنهٔ اسباب و اثاث خانگی کاربرد دارااست . اسم تجاری این ماده در بازار ایران هایمپک می باشد .
موارد
مصرف: برای
ساخت اسباب و اثاث ورزشی، لوازم بازی، عایق برودتی دربدنه یخچال‌ها، فریزرها و وسایل خانگی
پلی
استایرن انبساطی ( یونولیت):
این نوع پلی استیرن با اسم اختصاری Expanded polystyrene) EPS) نوعی پلیمر سپید رنگ که به آن ها یک دلیل فوم کننده بیشتر شده می باشد . که در کشور ایران با اسم یونولیت شناخته می شود .
موردها
مصرف: برای ساخت بلوک‌های پلاستوفوم سقفی به مراد استفاده به عنوان عایق صوتی و حرارتی در ساختمان‌ها و مکان‌های متفاوت .
عایق برودتی در سردخانه‌ها و یخچالهای صنعتی .
ایجاد اشکال فوم‌های بسته بندی و گونه های یخدان و ترموس .
برچسب: یونولیت،
