یونولیت

پوششهای
پلی اوره : در چند سال اخیر فناوری پوششهای پلی اوره توسعه و گسترش و کاربرد یافته می‌باشد . از مزایای اصلی این نوع پوششها سخت شدن فراوان سرعت بالا آنهاست که نتیجه آن، دسترسی به یک فناوری پرشتاب می‌باشد . در سامانه های پلی اوره بر پایه هگزامتیلن دی ایزوسیانات (TMXDI) پوشش پاشیده گردیده روی بلوک یخ در عرض ۲۰ ثانیه سخت می شوند، پوششهای پلی اوره در پوشش دهی خطوط لوله های انتقال نفت کاربرد دارند و میزان جریان کاتدی زمینه نیاز در حفاظت کاتدی را اندک می کنند . در بخش اعظمی از موارد سامانه های پلی اوره همانند پلی یورتانهای دو جزئی می باشند . سامانه پوششی در پلی یورتانهای همگانی از یک بخش A متشکل از پلی اوره و در فیس نیاز رنگدانه و یک بخش B که غالباً دشوار کننده است، تشکیل می شود . به عبارتی طور که پیشتر نیز گفته شد، سرعت برخورد تشکیل پلی اوره بی غایت دوچندان است، طوری که تجهیزات پاشش ویژه ای زمینه نیاز است . هنگامی بود که بخش ایزوسیاناتی را مونومر MDI تشکیل می بخشید . این گونه سامانه های پلی اوره ارزان بوده و خاصیت خوبی دارا‌هستند . البته بعدها در اوایل دهه ۹۰ در انگلستان و ایالات متحده سامانه های آلیفاتیک وارد بازار شدند . در این سامانه ها پایداری نوری به مراتب خوب تر گردیده و باشد، سرعت عکس العمل کمتر می شود . با این حال هنوز نیز سرعت عکس العمل تشکیل پلی اوره چنان مضاعف هست که برای پژوهشگران در آزمایشگاه نقص‌ ساخت می نماید . وقتی که پلی اوره به طور دستی تهیه و تنظیم می شود، سامانه پس از تعدادی ثانیه غیر قابل به کار گیری گردیده و قالبگیری و تهیه فیلم از آن امکانپذیر نخواهد بود . با این حال تهیه و تنظیم مثال ها به روش پاشش امکانپذیر است، ولی هنگامی که مثال ها در سردخانه خیلی سرد شوند جابجایی مواد بسیار مشکل میباشد .

یونولیت
کفپوش
های با سامانه های بر پایه آب: وقتی که تراز متعددی با سامانه های رنگی بر پایه حلال رنگ می شود مقادیر قابل توجهی از ترکیبات آلی فرارو گریز وارد محفظه می شود . کاربرد روز افزون پوششها بازار بزرگی برای سامانه های عاری از حلال یا این که سامانه های بر مبنا آب به وجود آورده میباشد . رنگهای پلی یورتانی آمیخته های آن‌ها ورزین های آکریلیکی سهم زیادی از بازار اروپا را به خویش اختصاص داده اند . پلیمرهای اکریلیکی امولسیونی یا به عبارتی لاتکس ها نسبتاً ارزان خیس می‌باشند .امولسیون های آکریلیکی هم تقریباً برای یک سری سال جزو کالاهای مقرون به صرفه محسوب می شدند . آنان کاربرد زیادی در پوششهای تزئینی دارند، بخصوص در کفپوشهای از جنس پلی یورتان و در پیش‌روی سایش نسبت به مدل آکریلیکی فراوان مقاوم تراند، اما این ترکیبات گران بوده و همت می شود تا فرمول های تازه ارزان از آن‌ها تهیه شود .
رزین
های پراکنشی پلی یورتانی (PUD) روش همگانی در ایجاد رزین های پراکنشی پلی یورتانی بر پایه آب، تهیه و تنظیم پیش پلیمری با مجموعه نهایی ایزوسیانات هست که پلی ال اصلاح کننده در ساختار زنجیر، تیم علتی کربوکسیلیک اسید را به وجود می آورد و در مرحله آن‌گاه این ماده با آمین گونه سوم در آب پخش می شود تا مرکز ها یونی به وجود آورد . به این ترتیب ذرات پلیمر استوار می گردند . با حضور یک پلی آمین موجب می شود طول زنجیر اجزای تشکیل دهنده زیادتر شود .
در برخی مخلوط ها نسبت مولی گروههای NCO به OH دقیقاً ۲ به ۱ هست . در نسبت مولی حدود ۱ به ۱، گرانروی فراوان دوچندان می شود و تنظیم رزین های پراکنشی پلی یورتانی با خلل روبرو می شود . در ضمن خطر ژله ای شدن نابهنگام نیز وجود داراست . البته در صورتیکه این نسبت کمتر از ۵/۱ به ۱ باشد قابلیت و امکان پیدایش چنین خطری کمتر می‌گردد . برای تحت آوردن پرسرعت دما در حین تهیه و تنظیم ادغام های پلی یورتانی از یخ به کارگیری می شود . در سود سرعت عکس العمل فی مابین آب و تیم ایزوسیانات قلیل می گردد . شایسته ترین موقعیت آن می باشد که پیش پلیمر با گروه آخری NCO با افزاینده زنجیر آمینی برخورد دهد . با این درحال حاضر پراکنده کردن پیش پلیمر در آب، به ویژه در یک واحد صنعتی تهی دست مقطع مشخصی است . در هر رخ واکنشهای جانبی نا مناسب در بین آب و ایزوسیانات صورت می دهد . با سرد کردن ادغام خنثی تا پایین دمای ۰C5 برخورد های جانبی به حداقل میزان خویش می رسند .